Springen (ook wel jumping, springconcours of concours hippique) is een discipline van de paardensport, waarbij de combinatie (ruiter en paard) een hindernisparcours dient af te leggen binnen een bepaalde tijd.

Springwedstrijden kunnen zowel in de open lucht als in een hal plaatsvinden. Het parcours, dat wil zeggen de weg die de combinatie moet afleggen, is voorzien van hindernissen waarvan de vorm, de hoogte, de breedte en de onderlinge afstand verschillen. Het aantal hindernissen kan variëren en hangt af van de soort wedstrijd. Daar verscheidene sprongen tot één hindernis gecombineerd kunnen zijn ligt het aantal hindernissen meestal lager dan het aantal sprongen. De waardering geschiedt door middel van strafpunten, die toegekend worden bij tijdsoverschrijding en springfouten.

Er worden verschillende springwedstrijden georganiseerd. Enkele bekende zijn Jumping Amsterdam en CHIO.

Geschiendennis van de springsport

Verschillende hindernissen

De eenvoudigste vorm van een hindernis bestaat uit twee staanders en een aantal balken. De hindernis kan uitgebreid worden met meerdere staanders, of bijvoorbeeld een waterpartij. Bij (grotere) concoursen worden hindernissen vaak gesponsord door bedrijven. Sommige bedrijven hebben hun eigen hindernis, die zij uitlenen aan concoursen. Er zijn twee soorten hindernissen: de hoogtesprongen en de breedtesprongen.

Tot slot kan er ook een combinatiesprong zijn opgenomen in het parcours; twee of drie hindernissen achter elkaar met een of twee galopsprongen ertussen. Als er twee hindernissen achter elkaar staan wordt dit een 'dubbel' genoemd, bij drie hindernissen achter elkaar een driesprong.

Hieronder zie je een oxer

Klassering

Er zijn verschillende klassen in het springen. Bij tien of meer winstpunten mag men een klasse hoger, bij veertig winstpunten moet men naar de volgende klasse.

Achtergrond van de springsport

Het principe van een springconcours blijft hetzelfde, ongeacht de vorm en het aantal van de hindernissen. Het doel van het springconcours is dat paard en ruiter het parcours foutloos afleggen. Dit wil zeggen dat ze geen bovenste balken van hindernissen af gooien (of zelfs de hele hindernis omverwerpen) en dat ze geen weigering hebben. Het kan gebeuren dat een of meerdere onderste elementen van een hindernis vallen maar dit wordt niet als fout gerekend omdat in hoogte en breedte er aan de hindernis niets veranderd is. Ook moeten de hindernissen in de juiste volgorde genomen worden. De hindernissen in een springparcours zijn genummerd. Degene die het parcours het snelst met de minste fouten aflegt, wint over het algemeen. Bij een B-parcours gaat het (in de barrage) om het aantal stijlpunten, dat wil zeggen dat er punten worden gegeven voor de stijl van de ruiter; degene met de meeste stijlpunten en een foutloze ronde wint. Soms wordt de winnaar direct aangewezen, maar wanneer meerdere combinaties foutloos zijn, wordt soms een soort tweede ronde, de barrage gehouden (zie hieronder). Wanneer geen enkele combinatie foutloos is, wordt gekeken wie de minste strafpunten heeft. Hebben meerdere combinaties evenveel (of eigenlijk: even weinig) strafpunten, dan wint van hen degene die het snelst was.

Er bestaan verschillende vormen van springconcoursen. De meest gebruikte is een basisconcours plus een barrage. Alle combinaties die het parcours met een gelijk aantal strafpunten hebben afgelegd dan degene met de minste strafpunten mogen een barrage rijden. Een barrage bestaat uit minder hindernissen dan het oorspronkelijke parcours. Net als bij het basisparcours is het de bedoeling dat het parcours zo snel mogelijk foutloos wordt afgelegd, edoch gebeurt het regelmatig dat geen van de deelnemers de barrage foutloos heeft gesprongen en in dat geval wint de ruiter met het minste aantal strafpunten. Zijn er meerdere deelnemers met een gelijk aantal strafpunten als degene met de minste strafpunten, dan wordt de uitslag bepaald door de combinatie met de snelste tijd.

Soorten parcours

Strafpunten

• Als er een element van de hindernis bij de sprong afvalt, kost dit vier strafpunten - behalve bij iedere balk die niet de bovenste is.
• Een weigering van het paard (oftewel het kruisen van de gereden lijn) kost vier strafpunten en de hindernis moet opnieuw genomen worden. Bij de derde weigering, wanneer men B of L start volgt uitsluiting en moet de combinatie het parcours verlaten. In de M en hoger is dit al na twee weigeringen.
• Een of beide voeten in het water van de sloot, of een landing op het witte lint, geeft vier strafpunten.
• Verzet van het paard (steigeren, achteruit lopen of langer dan twee seconden stilstaan) wordt bestraft als een weigering.
• Valt het paard of de ruiter dan volgt uitsluiting.
• Bij tijdsoverschrijding van de (vooraf vastgestelde) toegestane tijd levert iedere 2,5 seconde die men te laat is één strafpunt op.

Springpaarden

Niet alle paarden zijn goede springpaarden. Er worden paarden speciaal voor de springsport gefokt, dit zijn veelal warmbloedrassen. Goed springende paarden worden met elkaar gekruist in de hoop een steeds beter springpaard te krijgen. Daarbij tellen niet alleen de 'techniek' het 'vermogen' en de 'voorzichtigheid' maar ook het karakter van het paard. Een paard moet makkelijk te rijden zijn en graag willen meewerken met zijn ruiter, daarbij moet hij ook plezier hebben in het springen. Als een paard goed en makkelijk en met een ontspannen rug springt met gesloten achterbenen, is het een geschikt springpaard. Dit is te testen door een hindernis tegen een wand te zetten in een gesloten manege. Men drijft het paard naar de hindernis. Springt het paard makkelijk en met een goede techniek, dan is het een goed springpaard. Een kenner kan aan deze proef zien of een paard aanleg als springpaard heeft.